फुर्तट कबूतर आणि व्यायामाचं गुपित

 

फुर्तट कबूतर आणि व्यायामाचं गुपित

एका हिरव्या गर्द जंगलात एक खूपच फुर्तट कबूतर राहत होतं. त्याचं नाव होतं बबडू. बबडू रोज सकाळीच उठायचा, पंख पसरायचा, आणि उंच झाडांवरून आकाशात भिरभिरत जायचा. त्याला उडताना खूप मजा यायची.

एके दिवशी बबडू झाडावर बसून पाहत होता, तर काही प्राणी अगदी दमल्यासारखे बसले होते — ससा, कुत्रा, मांजर — सगळेच आळसावलेले. कुणी हालचालच करत नव्हतं.

बबडूने ओरडून विचारलं,

“अरे, काय झालं रे? इतके कंटाळलेले का बसलात?”

सशाने तोंड वाकडं करून सांगितलं,

“बबडू, आमचं अंग दुखतंय, आणि काहीतरी जड वाटतंय. हलायचं नाही वाटत.”

बबडू थोडा हसला आणि म्हणाला,

“तुम्हाला माहीत नाही का, रोज थोडा व्यायाम केला तरच शरीर चालतं? मी रोज उडतो, खेळतो, म्हणूनच माझं शरीर तंदुरुस्त राहतं.”

पण प्राणी अजूनच तक्रार करत होते —

“आम्हाला नाही जमत!”

तेव्हा बबडूने जरा हट्टाने सांगितलं,

“ऐका रे, जर शरीर चालवलं नाही, तर मनसुद्धा कंटाळून जातं. चला, माझ्यासोबत धावायला!”

आजीसारख्या गोड आवाजात बबडूने गाणी गात गात सगळ्यांना उठवलं —

“चला चला, हलवा पाय,

व्यायामातच दडलेला दुधाचा घोटाय!

मन आणि अंग राहील ताजं,

रोजचं व्यायाम हेच गुपित राजं!”

हे गाणं ऐकताच सगळे प्राणी हसले, उठले, आणि थोडंफार चालायला, धावायला लागले. हळूहळू त्यांना हलकं वाटायला लागलं, चेहऱ्यावर हसू परत आलं.

त्या दिवसापासून जंगलात रोज थोडं व्यायाम करणं सगळ्यांनी अंगीकारलं. बबडूचा मंत्र सगळ्यांनी लक्षात ठेवला —

“शरीर आणि मन दोन्ही ताजेतवाने ठेवायचं असेल,

तर रोज व्यायामाला विसरू नका!”

⸻

शिकवण:

👉 “नियमित व्यायाम केल्याने शरीर तंदुरुस्त, आणि मन प्रसन्न राहतं.”